The current study investigated whether there are significant relationships between life satisfaction and meaning in life, hope and COVID-19 fear and the extent to which life satisfaction is predicted by these variables. The study group of this research consists of 1,186 adults with the mean age of 41.04. Study group participants are consists of different cities of different regions of Turkey. As the data collection tools, the life satisfaction scale, the meaning in life scale, the dispositional hope scale and the (...) COVID-19 fear scale were used. The results of the analyses have revealed that meaning in life, hope are significant predictors of life satisfaction as positively. Besides, it is seen COVID-19 fear, age, gender and the presence of people infected with COVID-19 around aren’t significant predictors of life satisfaction in adults. (shrink)

Bu makalenin amacı, Türkiye örnekleminde Tanrı algısı üzerine yapılmış ampirik araştırmaların sistematik bir incelemesini sunmaktır. Tanrı algısı çok boyutlu bir yapı olarak ele alınmış ve Tanrı algısının sosyodemografik ve psikolojik süreçleri içeren diğer değişkenlerle ilişkisi tartışılmıştır. Tanrı algısı ile psikopatoloji ve manevi bakım arasındaki ilişki de gözden geçirilmiştir. İnceleme sonucunda Tanrı algısının yaşa göre her zaman anlamlı bir farklılık göstermediği ancak ilişkinin olumlu yönde seyrettiği, yaş ilerledikçe Tanrı algısının daha olumlu olduğu söylenebilir. Cinsiyet farklılığına bakıldığında kadınların erkeklere göre daha olumlu (...) bir Tanrı algısına sahip oldukları, gelir düzeyi ve eğitim düzeyi açısından ise anlamlı bir farklılığın olmadığı görülmüştür. Ayrıca Tanrı algısının okul türüne göre (dini ve seküler okullar) farklılık gösterebildiği, Tanrı algısının oluşumunda anne baba tutumlarının önemli olduğu görülmüştür. Çalışmalar baskıcı, otoriter veya ilgisiz/ ihmalkar anne baba tutumları ile büyüyen insanların Tanrı algılarının daha korku yönelimli olduğunu, demokratik anne baba tutumları ile büyüyenlerin ise daha sevgi yönelimli Tanrı algıları olduğunu göstermiştir. Öznel dindarlık ve olumlu dini başa çıkmanın Tanrı algısı ile pozitif ilişkili olabildiği sonucuna varılmıştır. Sosyodemografik değişkenlere ek olarak, sevgi yönelimli Tanrı algısının daha iyi psikolojik sağlık, daha yüksek iyi oluş, etkili ve olumlu başa çıkma, olumlu benlik saygısı, daha düşük depresyon ve daha düşük psikopatolojik belirtilerle pozitif yönde ilişkili olduğu söylenebilir. Gözden geçirilen 55 çalışma içerisinde pek çok bulguya ulaşılmış olsa da incelenen değişkenlerin çok çeşitli olduğu, ancak her değişken hakkında genel bir çıkarım yapmak için yeterli çalışma olmadığı, bu nedenle halen Türkiye örnekleminde Tanrı algısı ile ilgili çalışmaların artırılması gerektiği düşünülmektedir. Son olarak, daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulan alanlar tartışma bölümünde ele alınmıştır. (shrink)

Yakın zamana kadar dominant olan Newtoncu doğa anlayışı doğa bilimlerindeki gelişmelerle ciddi olarak eleştirilmeye başlanmıştır. Hiç kuşku yok ki bu eleştirel dönüşüm sürecinin başlangıcında Einstein ve Schrödinger fiziği vardır. Buna bağlı olarak biyolojide geçtiğimiz yüzyılın başından günümüze kadar gerçekleşen gelişmeler (evrimsel biyoloji, genetik, epigenetik, moleküler biyoloji, gelişim biyolojisi, ekoloji, fizyoloji konularıyla ilgili değişim ve gelişimler) biyolojinin temel kavramları olan fenom, genom ve çevre’deki değişimleri de içermektedir. Yeni bir doğa kavrayışını da beraberinde getiren bu süreçte biyoloji, bize canlıların çevreleriyle sınırları net (...) olmayan ve kompleks etkileşimleri üzerinden kendilerini dinamik bir halde sürekli olarak organize eden sistemler olduğunu söylemektedir. Canlıların, değişimini gözlemleyebileceğimiz kadar hızlı olan özellikleri de uzun süreler boyunca stabil halde gözlemlediğimiz özellikleri de süreçlerden oluşmaktadır. Canlılara ait tüm özellikler (fenomlar ve genomlar) kompleks bir ağ oluşturan diğer akışlarla etkileşimleri içinde akmaktadır. Bu yüzden, bir fenotipik özelliği etraflıca açıklama iddiasıyla yola çıkılıp, buna rağmen araştırmanın ve sonucundaki açıklamanın tek yönlü (sadece tek bir tür parametreyi dikkate alarak ve bir parametreye özellikle yoğun vurgu yaparak) yapılması sorunludur. Çünkü fenom, ancak bütüncül bir yaklaşımla ve fenom oluşumunun kompleksite ve dinamizm özelliklerinin farkında olarak etraflıca açıklanabilir. Bir fenotipik özelliğin etraflıca açıklanması iddiasının olmadığı durumlarda (ki standart bir biyoloji araştırması çoğunlukla bu iddiada değildir), sadece bir parametre dikkate alınabilir ve bu durum son derece anlaşılırdır. Bilim insanları her durumda (fenotipik özelliği hem etraflıca inceleme hem de tek bir parametreyle etkileşimini inceleme durumlarında) fenom oluşumunun kompleksite ve dinamizm özelliklerinin farkında olmalıdırlar ve açıklamaları da araştırma süreçleri de bu farkındalığı içermelidir. Burada araştırmacının zihnini belirleyen soru şudur: doğa bütünsel, stabil ve mekanik nedenselliğin egemen olduğu bir varlıklar alanı mıdır yoksa parçaların birbirleriyle sürekli etkileşerek yeni uyumlar ve ilişkiler geliştirdiği karmaşık ve akışkan varlıklar topluluğu mudur? Bu soruya karmaşıklık, akışkanlık, karşılıklı etkileşim ve uyum üzerinden cevap verilirse üzerine odaklanılacak olan kavram ne varlık ne fenomen, fakat süreçtir. Nitekim süreç felsefesi, biyolojideki felsefi problemler ve kavramsal incelemeler için çok kullanışlıdır. Bu durumun iki temel nedeni: 1) biyolojinin konusu olan şeylerin temel olarak süreçler olması ve 2) bilim insanlarının araştırmaları sırasında süreçler üzerinden akıl yürütmeleri ve bu yolla kavramları kullanmaları, açıklamalara, bilgiye ulaşmalarıdır. Bu çalışma, bu iki temel unsuru göz önünde bulundurarak ortaya çıkan yeni biyolojinin beraberinde getirdiği ve yeni imkanlar sunan yeni bir doğa anlayışına odaklanmıştır. Bu yeni doğa anlayışı, mekanik ve statik olmaktan ziyade kendi içinde stabil ama bütünüyle dinamik doğa anlayışıdır. (shrink)

Felsefe tarihinin hiç şüphesiz en önemli filozoflarından biri olan Aristoteles (M.Ö. 384-322), aynı zamanda bilim tarihinin de en önemli kişilerindendir. Yaşadığı dönemde henüz bilim ve felsefe ayrılmamıştır; bununla birlikte Aristoteles, bilimsel ve sistemli düşünmenin, örnekleme yapmanın, bilim insanının doğaya öğrenmek için yaklaşmasının ilkelerini, ilk kez bu derece düzenli şekilde ortaya koyan kişi olmuştur. Dört neden kuramı söz konusu ilkelerin temelini oluşturmaktadır. Bu çalışmada günümüz biyolojisinin en kapsamlı tartışmalarından biri olan ‘fenotipin ne olduğu ve nasıl oluştuğu’ konusunun, Aristoteles’in dört neden kuramı (...) ile ilişkisi incelenmiştir. Genotip, fenotip ve çevrenin son derece karmaşık yolları içeren etkileşim ağı, araştırılması için birden fazla nedensel sorgulamayı gerektirir ki bu sorgulama bir anlamda Aristoteles’in dört neden kuramının, maddi, formel ve fail nedenlerinin bir arada sorgulanmasına benzerdir. (shrink)

Markomanske vojne so bile največji in najobsežnejši oboroženi spo­pad rimske vojske in barbarskih plemen ob osrednjem Podonavju – Markomanov, Kvadov in Sarmatov skupaj s še drugimi plemeni. Vojne z germanskimi plemeni so svoje prve kali kazale že v obdobju Antonina Pija, miroljubnega predhodnika Marka Avrelija, ki je težnje uzurpatorjev skrbno umirjal s konsistentnim pacifizmom. V Panonijo so prihajala poslanstva germanskih kraljevin izza Donave, ki so vznemirjala z vestmi o premikih barbarskih ljudstev s severa. Trgovanje barbarskih ljudstev z rimskimi državljani na (...) mejah rimske države in migracije v germanskem bazenu plemen so v pasu ob limesu predstavljali težnje le-teh po dodatnem habitatu znotraj imperija. Apijan piše, da so poslanstva teh plemen prišla celo v Rim k cesarju Antoninu Piju in ga prosila za sprejem v imperij. Kontinuirani pritiski so eskalirali najverjetneje v l. 166, ko je bil velik del rimske garnizije stacioniran na vzhodni meji v boju s Parti. Limes je bil v tem obdobju slabo zavarovan, saj so bile čete legij, stacioniranih od Rena do Donave, poslane na fronto s Parti. Kljub prizadevanju cesarskih namestnikov v obeh Panonijah, da bi preprečili izbruh vojne na utrjeni državni meji z Donavo, je barbarom uspel preboj čez limes in posledično prodor vse do Akvileje in Opitergija. Boleča zavest o ranljivosti Italije, ki jo je avgustejski mir (Pax Romana) uspaval za več rodov, je prinesla nagel zasuk v obrambi. Pričujoče besedilo pretresa dva glavna vira za dogodke med germansko-sarmatsko vojno in postavlja vprašanja o odsotnosti omemb pomembnega obrambnega sistema, t.i. »Pre­tenture Italije in Alp«. (shrink)

Türkiye, 2011'den itibaren geniş çapta Suriyeli mültecilere ev sahipliği yapmakta olup, 2016'dan beri de Suriyelilerin Türk öğrencilerle birlikte genel eğitim sistemine entegre olmalarına olanak sağlamaktadır. Bu durum, Türkiye'nin Suriyeli mültecilerin eğitimi konusunda özgün bir deneyime sahip olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, Suriyeli kız çocukları, geleneksel rolleri nedeniyle eğitim açısından dezavantajlı konumda olabilmektedirler. Buradan yola çıkarak bu çalışma Covid-19 pandemisi döneminde Suriyeli kız çocuklarının eğitim süreçlerinin öğretmenlerin, velilerin ve Suriyeli kız çocuklarının bakış açıları çerçevesinde incelemeyi problem edinmiştir. Dolayısıyla bu araştırma, Türkiye'deki Suriyeli (...) kız çocuklarının pandemi sürecindeki eğitim deneyimlerini ve ailelerinin bu süreçteki etkilerini belirleyerek, din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin onların sağlıklı bir eğitim alabilme sürecine katkısını değerlendirmeyi hedeflemektedir. Nitel bir desenle kurgulanan bu araştırmanın katılımcıları, 10 öğrenci, 5 veli ve 5 din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmeninden oluşmaktadır ve çalışma grubu kartopu örnekleme yöntemi ile belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, Suriyeli kız öğrencilerinin uzaktan eğitime erişimde ve nitelikli bir şekilde devam ettirmede bazı zorluklarla karşılaştıkları belirlenmiştir. Çalışmada elde edilen verilerin analizinde, sığınmacı kız çocuklarının karantina dönemlerindeki uzaktan eğitim süreçlerinde yaşadıkları eğitimsel zorluklar öğrenci, veli ve öğretmen perspektifinden ele alınarak, psikolojik, sosyal ve kültürel bağlamlar çerçevesinde tartışılmıştır. Bu zorluklar arasında düşük ekonomik şartlar, teknik yetersizlikler, fiziksel ortam eksiklikleri ve sosyal adaptasyon sorunları ön plana çıkmaktadır. Suriyeli mülteci kız çocukların söz konusu dönemde eğitim açısından düşük ekonomik şartlar; tablet, bilgisayar vb. teknolojik cihazların bulunmaması, internet erişiminin olmaması gibi teknik yetersizlikler; çevrimiçi eğitimin sağlıklı yürütülmesini engelleyen çalışma veya ders odası olmaması veya ev ortamının eğitime uygun hale getirilememesi gibi fiziksel ortam yetersizlikleri; yalnızlaşma, arkadaşlara özlem ve dışarıda oyun oynayamama gibi psikolojik ve aile içi rollerin değişimi, dış dünyada ile fiziki yönden etkileşimsizlik gibi sosyal sorunlarla karşı karşıya kaldıkları tespit edilmiştir. Diğer taraftan Suriyeli kız öğrenciler ve onların velileri bu tür sorunların çözümünde genellikle din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmenleriyle iletişime geçtikleri görülmüştür. Çalışmayı benzer çalışmalardan farklılaştıran önemli bir bulgu ise, Suriyeli mülteci kız öğrenciler katıldıkları uzaktan ve yüzyüze eğitim sürelerinin sonucu olarak Türkiye’deki kültüre ve yaşam biçimine uyum sağlamaya başladıkları hususudur. Öğrenci ve öğretmenlerin görüşlerine göre Suriyeli mülteci kız ve erkek öğrenciler ebeynlerinden farklı olarak sosyal yapı ile daha uyumlu yaşayabilir hale gelmişlerdir. Sonuç olarak din eğitimi ve din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmeninin, Suriyeli mülteci kız öğrencilerin eğitimlerini destekleyici yeni roller üstlendiği söylenebilir. (shrink)

Duygular; insanın epistemik, etik ve estetik yönleriyle doğrudan ilişkili varoluşsal özniteliklerdir. İnsan anlam-lı, değerli ve güzel bir hayat kurarken akılla birlikte duygulardan motivasyon almaktadır. Duygular, çok fonk-siyonlu yapısıyla insanın niyet, tutum, tavır ve eylemlerini belirleme, harekete geçirme, yönlendirme, etkile-me, dönüştürme, frenleme ve bazen de manipüle etme araçlarıdır. Bu nedenle ahlak başta olmak üzere insan eylemlerini problem edinen her araştırma, duyguları ele almak durumun¬dadır. İnsanı tam anlamıyla tanıma-nın yolu, pratik yaşantısı içerisinde ortaya çıkan duygusallığını anlamaktan geçer. Dolayısıyla teorik olanın durağanlığı ile (...) hayatın akışkanlığı arasındaki uçurumda duygular, felsefi bir soruşturmanın konusu olmakta-dır. Duygunun dinamik yapısını ve sınır çizilemeyen doğasını dilin sınırları içerisinde ifade etmek kolay değildir. Bu-nunla birlikte insan için duygular, kendini, evreni, doğayı, maddeyi, bireyleri, toplumları, iyiyi, kötüyü, değerli olanı ve olmayanı anladığı, olgu ve olaylarla başa çıktığı, pratik hayatını yönettiği, karar verme süreçlerinde, niyetlerinde, yönelimlerinde ve seçimlerinde etkin, tüm bu süreçlere içkin, dinamik, fonksiyonel ve bilişsel öznitelikler olarak öne çıkmaktadır. İnsan, günlük yaşamı içinde çok çeşitli duygu durumlarını tecrübe etmek-tedir. Böylece o, tecrübe ettiği bu duygu durumları ile sürekli değişen ruh hallerine sahip olmaktadır. Bu tec-rübeler, dış etkenlere bağlı olabildiği gibi insanın içsel dinamiklerinin etkisiyle de ortaya çıkabil¬mektedir. Sosyal yaşantısı itibariyle insan, duygusal tepkiler veren ve duygusal etkiler alan dinamik bir ahlak yaşantısı-na sahiptir. Bu bağlamda duygular, insanın kendi benliği ile yaşadığı toplumun benliği arasında denge kurma-sını sağlamakta ve insanın temel yönelimlerini belirlemektedir. Duygular, insana eylem motivasyonu kazan-dıran, onun tasavvurlarına, geçmiş, şimdi ve gelecekle ilgili değerlendirmelerine yön veren, harekete geçirici yetilerdir. Pişmanlık, bizzat benliğe yönelen ve onun ahlâkîliğini içsel olarak düzenleyip inşa eden ahlâkî bir özdenetim duygusudur. Bu duygu gerek bireysel ve gerekse sosyal yaşamda insanı etkileyen doğasıyla özel-likle ahlâkî değer dünyasında merkezi bir rol oynamaktadır. Pişmanlık, en yalın haliyle insanın geçmişteki eylemine ya da eylemsizliğine dönük olumsuz yargısını içeren acı bir his biçiminde ortaya çıkmakta ve keşke ifadesiyle dile gelmektedir. Pişmanlık duygusu insanda içsel tesirlerin etkisiyle oluşmaktadır. Çoğu ahlak duygusu gibi pişmanlık da hem fenomenolojik bir duyuş hem de bilişsel bir yargı içermektedir. Psikolojik ve kavramsal açıdan karmaşık bir duygu olan pişmanlık; üzüntü, hayal kırıklığı, özlem, nostalji ve bazen bir şey-den pişmanlık duymamanın verdiği rahatlama gibi bir dizi duyguyu ortaya çıkarmaktadır. Pişmanlık aynı zamanda güçlü, motive edici bir üzüntü ve işlerin istendiği gibi gitmediğine dair tutkulu bir şikâyet olarak da kendini gösterebilmektedir. O, bugünümüzü ve geleceğimizi şekillendiren genellikle geçmişe dönük bir acı deneyimidir. Pişmanlık, genellikle kişinin yaptığı şeyi onaylamadığını, farklı şekilde olmasını arzuladığını, üzüldüğünü, utandığını veya suçlu olduğunu ifade eden ve farkındalıkla ortaya çıkan bir duygudur. Pişmanlık, insanı geçmişteki ve şimdiki hatalarından ders çıkarmaya ve gelecekteki davranışlarını düzeltmeye teşvik eden, insanın özdenetim yeteneğinin bir parçasıdır. Bu duygu, kişinin kendi eylemleriyle ilgili içsel muhasebe-sinin bir sonucu olarak ortaya çıkan düzeltici ve iyileştirici ahlaki bir özdenetim duygusudur. Pişmanlık, insa-nın ahlaki doğasının zorunlu bir sonucudur. Bu duygu onun seçim yapabilen bir varlık olmasından, yani ahlaki özgürlüğünden kaynaklanmaktadır. Pişmanlığın oluşabilmesi için ahlaki eylemin en az iki seçenek arasından yapılacak bir seçim sonucunda gerçekleşmiş olması gerekir. Bu nedenle, pişmanlığın ön koşulu özgürlüktür. Akıl ve duygunun düşüncelerimiz ve eylemlerimiz üzerindeki karşılıklı rolleri, özellikle pişmanlık olgusunda belirgindir. Dolayısıyla ister pratik ister teorik alanda olsun pişmanlık, sadece insanın duygusal yanıyla değil, bilişsel yanıyla da ilgili bir duygudur. Pişmanlığın, geçmişte yaşanmış veya bugün etkisi devam eden bir olgu üzerinde kişinin hatasını fark etmesiyle oluşan bir üzüntü hali olması, onun bir değerlendirme duygusu oldu-ğunu gösterir. Duyguların harekete geçirici yönü pişmanlıkta geriye doğru işlevsiz olacağından, bu teşvik edici yön gelecekte pişmanlık yaratan durumun tekrarını önleme yönünde kendini göstermektedir. Böylece geç-mişte yaşanan üzücü bir durum, olumsuzdan olumluya, yıkıcıdan yapıcıya doğru ahlaki bir evrime zemin hazırlayacaktır. Bu makalede duygu etiğinin ilkeleri, kavramsal ve kuramsal çerçevesi göz önünde bulundurulmak suretiyle pişmanlık duygusunun mahiyeti, değeri ve fonksiyonelliği felsefî açıdan analiz edilip yorumlanacaktır. (shrink)

17. yy. da Osmanlıların bir eyaleti olan Trablusgarb’da doğup büyüyen Ahmed b. Huseyn el-Behlûl, Mısır’ın önemli ilim adamlarından eğitim almış sonra memleketine dönmüştür. Osmanlı dönemi şairi Ahmed el-Behlûl, şairlik yönünün yanı sıra Akâid sahasında Durretu’l-‘Akâi’d, Fıkıh sahasında el-Mu‘ayyene ve el-‘Izziyye ve Arap Dili ve Edebiyatı sahasında el-Makâmetu’l-Vitriyye gibi eserleri telif ederek çeşitli sahalarla ilgilenmiş bir âlimdir. Behlûl, ed-Durru’l-Asfâ ve’z-Zebercedu’l-Musaffâ fî Medhi’l-Mustafâ ismiyle meşhur divânını tamamıyla Hz. Muhammed’i medhe tahsis etmiştir. Başta Libya olmak üzere Kuzey Afrika’da meşhur olan Divan, Kâdî ‘İyâz’ın (...) el-‘Iyâdiyye isimli manzumesine yazılmış bir tahmis olup Arap alfabesinin 29 harfinin her biriyle başlayıp beşlemelerin sonlarını da yine aynı harfle bitirdiği 29 kasideden oluşur. Şair, divanında Hz. Peygamber’in doğumu, nesebi, güzel ahlakı ve şemâili, mucizeleri, şirkin onunla ortadan kalktığı, şefaati, peygamberler arasındaki üstünlüğü, yaşadığı kutsal mekânlar, O’na duyulan özlem, O’na, Ehli Beytine ve Ashabına salavât getirmenin önemi, O’nun günah ve hatadan kurtarıcı olması ve ümmeti olmanın ayrıcalığı konularına değinmiştir. (shrink)

I examine whether or not it is apt to attribute knowledge to groups of scientists. I argue that though research teams can be aptly described as having knowledge, communities of scientists identified with research fields, and the scientific community as a whole are not capable of knowing. Scientists involved in research teams are dependent on each other, and are organized in a manner to advance a goal. Such teams also adopt views that may not be identical to the views of (...) the individual members of the group. (shrink)

My aim is to evaluate a new realist strategy for addressing the pessimistic induction, Ludwig Fahrbach’s (Synthese 180:139–155, 2011) appeal to the exponential growth of science. Fahrbach aims to show that, given the exponential growth of science, the history of science supports realism. I argue that Fahrbach is mistaken. I aim to show that earlier generations of scientists could construct a similar argument, but one that aims to show that the theories that they accepted are likely true. The problem with (...) this is that from our perspective on the history of science we know their argument is flawed. Consequently, we should not be impressed or persuaded by Fahrbach’s argument. Fahrbach has failed to identify a difference that matters between today’s theories and past theories. But realists need to find such a difference if they are to undermine the pessimistic induction. (shrink)

The anti-realist argument from underconsideration focuses on the fact that, when scientists evaluate theories, they only ever consider a subset of the theories that can account for the available data. As a result, when scientists judge one theory to be superior to competitor theories, they are not warranted in drawing the conclusion that the superior theory is likely true with respect to what it says about unobservable entities and processes. I defend the argument from underconsideration from the objections of Peter (...) Lipton. I argue that the inconsistency that Lipton claims to find in the argument vanishes once we understand what the anti-realist means when she claims that scientists are reliable. I also argue that collapsing the distinction between relative and absolute evaluations, as Lipton recommends, has its costs. Finally, I briefly examine Richard Boyd's influential defence of realism. (shrink)

Zaman, düşünce tarihinde üzerinde çokça tartışılmış ve muhtelif tanımlamaları yapılmış bir kavramdır. Bu makale de zamanın tanımlamasından ziyade onun üzerinde özellikle an kavramı merkezli bir düşünce etkinliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bilhassa zaman ve an kavramları arasındaki farka değinilmiştir. Zamanın hareketin olduğu yerde var olduğunu, anın ise hem hareketin hem de durağanlığın olduğu her yerde karşımıza çıktığını belirterek zamanın akışkan hayatı ölçülebilir kılma çabasında var oluşuyla, anın ise bu akışkanlığın her safhasında var olduğuna temas edilmiştir. Aynı zamanda anın varoluş ile mütemadiyen (...) yan yana olduğu, algılanışının ise bireylerin tecrübeleriyle zuhur ettiği görüşü ortaya konulmuştur. An’ın insan tecrübesiyle anlam kazanması ve insanın anı nasıl değerlendirmesi gerektiği hususunda konu, kanaatimizce Asr Suresi ve Hz. Peygamberin (s.a.v) buyruğu ile temellendirilmiştir. Bahsi geçen konu, çeşitli filozofların görüşleri ile de desteklenmiştir. Daha sonra makalemizde modern düşüncenin insanı anı kaliteli yaşamaktan ziyade daha iyi gelecek vaadiyle kaygı ve huzursuzluğa sevk ettiğini ifade ettik. Makalemizin sonunda ise İslam’ın bu modern düşüncenin aksine insana akışkanlık içerisinde yaşarken anın kendisine sunduğu akışkanlığın her bir aşamasını en güzel şekilde değerlendirmesini emrettiği ve onu değerli bir maden gibi tavında işlemesi gerektiği mesajıyla sonuçlandırdık. (shrink)

The covariant Klein-Gordon equation requires twice the boundary conditions of the Schrödinger equation and does not have an accepted single-particle interpretation. Instead of interpreting its solution as a probability wave determined by an initial boundary condition, this paper considers the possibility that the solutions are determined by both an initial and a final boundary condition. By constructing an invariant joint probability distribution from the size of the solution space, it is shown that the usual measurement probabilities can nearly be recovered (...) in the non-relativistic limit, provided that neither boundary constrains the energy to a precision near ℏ/t 0 (where t 0 is the time duration between the boundary conditions). Otherwise, deviations from standard quantum mechanics are predicted. (shrink)

Realists and anti-realists disagree about whether contemporary scientists are epistemically privileged. Because the issue of epistemic privilege figures in arguments in support of and against theoretical knowledge in science, it is worth examining whether or not there is any basis for assuming such privilege. I show that arguments that try to explain the success of science by appeal to some sort of epistemic privilege have, so far, failed. They have failed to give us reason to believe (i) that scientists are (...) prone to develop theories that are true, (ii) that our current theories are not apt to be replaced in the future, and (iii) that science is nearing its completion. (shrink)

A time-symmetric formulation of nonrelativistic quantum mechanics is developed by applying two consecutive boundary conditions onto solutions of a time- symmetrized wave equation. From known probabilities in ordinary quantum mechanics, a time-symmetric parameter P0 is then derived that properly weights the likelihood of any complete sequence of measurement outcomes on a quantum system. The results appear to match standard quantum mechanics, but do so without requiring a time-asymmetric collapse of the wavefunction upon measurement, thereby realigning quantum mechanics with an important (...) fundamental symmetry. (shrink)

I compare the epistemic culture of Wikipedia with the epistemic culture of science, with special attention to the culture of collaborative research in science. The two cultures differ markedly with respect to (1) the knowledge produced, (2) who produces the knowledge, and (3) the processes by which knowledge is produced. Wikipedia has created a community of inquirers that are governed by norms very different from those that govern scientists. Those who contribute to Wikipedia do not ground their claims on their (...) reputations as knowers, for they stand to lose nothing if and when their contributions are found to be misleading or false. And the immediacy of the medium encourages gossip and jokes. Hence, though we have some reason to believe that an invisible hand aids scientists in realizing their epistemic goals, we cannot ground our confidence in what is reported on Wikipedia on the fact that an invisible hand ensures quality. Nor is the information on Wikipedia aptly justified in a manner similar to the way testimony can be justified. (shrink)

My aim in this paper is to re-examine specialization in science. I argue that we need to acknowledge the role that conceptual changes can play in the creation of new specialties. Whereas earlier sociological accounts focus on social and instrumental changes as the cause of the creation of new specialties, I argue that conceptual changes play an important role in the creation of some scientific specialties. Specifically, I argue that conceptual developments played an important role in the creation of both (...) endocrinology and virology. (shrink)

It is only when mixing two or more pure substances along a reversible path that the entropy of the mixing can be made physically manifest. It is not, in this case, a mere mathematical artifact. This mixing requires a process of successive stages. In any finite number of stages, the external manifestation of the entropy change, as a definite and measurable quantity of heat, isa fully continuous function of the relevant variables. It is only at an infinite and unattainable limit (...) thata non-uniform convergence occurs. And this occurs when considered in terms of the number of stages together with a distinguishability parameter appropriate to the particular device which is used to achieve reversibility. These considerations, which are of technological interest to chemical engineers, resolve a paradox derived in chemical theory called Gibbs'' Paradox. (shrink)

Irreversibility, it is claimed, is a much broader concept than is entropy increase, as is shown by the occurrence of certain processes which are irreversible without seeming to involve any intrinsic entropy change. These processes include the spreading outwards into space of particles, or of radiation, and they also include certain biological and mental phenomena. For instance, the irreversible and treelike branching which is characteristic of natural evolution is not entropic when it is considered in itself—i.e. in abstraction from accompanying (...) biochemical and physiological activity. What appears to be the common feature of all forms of irreversibility is the fanning out of trajectories, new entities or new states, in the temporal direction towards the future. (shrink)

This study analyzed 16 potential ethics-related problems associated with use and abuse of video news releases (VNRs) by public relations practitioners and electronic journalists. Causes and possible solutions to the problems were suggested and model ethics code guidelines were developed. Moral rules, moral ideals, theories of ethics, public relations theories, and electronic journalism theories were used to provide a general foundation for the analysis. A more specific foundation was provided by guidelines from a variety of media codes of ethics.

The role of an expert witness in ethics, as part of a legal proceeding, is examined in this essay. The essay argues that the use of such expertise rests on confusions about normative and non-normative ethics compounded by misunderstandings about the challenges of moral argument in secular, morally pluralistic societies.

Background Machine learning (ML) is utilized increasingly in health care, and can pose harms to patients, clinicians, health systems, and the public. In response, regulators have proposed an approach that would shift more responsibility to ML developers for mitigating potential harms. To be effective, this approach requires ML developers to recognize, accept, and act on responsibility for mitigating harms. However, little is known regarding the perspectives of developers themselves regarding their obligations to mitigate harms.Methods We conducted 40 semi-structured interviews with (...) developers of ML predictive analytics applications for health care in the United States.Results Participants varied widely in their perspectives on personal responsibility and included examples of both moral engagement and disengagement, albeit in a variety of forms. While most (70%) of participants made a statement indicative of moral engagement, most of these statements reflected an awareness of moral issues, while only a subset of these included additional elements of engagement such as recognizing responsibility, alignment with personal values, addressing conflicts of interests, and opportunities for action. Further, we identified eight distinct categories of moral disengagement reflecting efforts to minimize potential harms or deflect personal responsibility for preventing or mitigating harms.Conclusions These findings suggest possible facilitators and barriers to the development of ethical ML that could act by encouraging moral engagement or discouraging moral disengagement. Regulatory approaches that depend on the ability of ML developers to recognize, accept, and act on responsibility for mitigating harms might have limited success without education and guidance for ML developers about the extent of their responsibilities and how to implement them. (shrink)

Public investments in genomic and precision medicine have begun to yield clinically useful interventions, most recently, for example, two new, FDA-approved gene therapies for sickle cell disease (F...

I examine the value and limitations of Kuhn’s Structure of Scientific Revolutions. In the interests of developing a social epistemology of science, I argue that we should draw on Kuhn’s later work, published in The Road since Structure. There, Kuhn draws attention to the important role that specialty formation plays in resolving crises in science, a topic he did not discuss in Structure. I argue that we need to develop a better understanding of specialty research communities. Kuhn’s later work provides (...) a research agenda for those who want to study scientific specialization. I briefly discuss some recent studies that promise to provide valuable insight into the social structure of science. (shrink)

I challenge Hacking's characterization of Kuhn's constructionism. I argue that Kuhn does not believe that nature has no joints. Rather, Kuhn believes there is no unique correct way to cut nature into kinds. I also argue that Kuhn is not an externalist. He believes that disputes in science are resolved on the basis of a consideration of the epistemic merits of the theories. Subjective factors merely ensure that competing theories are developed, and the strengths and weaknesses of the theories are (...) exposed. Epistemic considerations are what ultimately lead to consensus in a research community. (shrink)

The literature on collective belief and collective intentionality has grown rapidly and is now quite extensive. Philosophers have applied the concepts of “collective belief” and “collective intentionality” in a variety of contexts, including political and legal contexts as well as scientific contexts, specifically to model the behavior of research teams and scientific specialties.

This article sets out key contributions to the long-running debate about mental disorder from the ordinary language philosophy of the ‘Oxford School’. The distinction between definition and use of concepts underpinning ordinary language philosophy reframes the debate as a debate not just about mental disorder but about disorder in general, bodily as well as mental. The field work of ordinary language philosophy (focusing on the use of concepts as a guide to their meanings) shows that, attempts at elimination notwithstanding, there (...) is an essential evaluative element in the meaning of disorder, bodily as well as mental. The concept of disorder in the debate thus reframed presents a double challenge for analysis: to explain why disorder has evaluative connotations used of mental conditions but descriptive connotations used of bodily conditions. Philosophical value theory, derived by applying ordinary language philosophy to the language of values, provides a rich resource of ideas for meeting this double challenge. It meets the double challenge at the level of theory by allowing both aspects of the double challenge of disorder to be derived from a logical property that disorder shares with all other value terms. It meets the double challenge at the level of practice by supporting the development of a new approach to working with values alongside evidence in healthcare called values-based practice. Ordinary language philosophy, notwithstanding these several contributions, is no panacea. It helps us to make a start, no more and no less, in understanding mental disorder. (shrink)

In order for a new code of behavior, such as the 1987 Code of Broadcast News Ethics of the Radio-Television News Directors Association (RTNDA) to work, member support and voluntary compliance is necessary. This study shows all-news radio news directors seem generally inclined to support the Code except in areas in which long-time journalistic conventions are involved.

Many Americans don't hold journalists in very high regard these days, and sports journalists are often viewed in the least favorable light. The general public does not perceive any visible, unified, and concerted effort among sportswriters to practice their craft in a consistently ethical manner. Efforts to upgrade the craft include the Associated Press Sports Editors ethical guidelines, which cover freebies, moonlighting, community involvement by sports journalists, and commercial sponsors of sporting events. This study examines the APSE code and suggests (...) additional, more specific, and enforceable guidelines in ten areas: freebies, moonlighting, newsgathering methods, news sources, direct quotes, privacy, gambling, special interests, self?interests, and involvements. Sports journalists should be as ethically accountable as any other journalists, the author concludes. (shrink)

Formalized Responsible Conduct of Research (RCR) programs have become a compliance requirement. Yet evidence consistently demonstrates that compliance-based ethics training focused on teaching regulations and “rules” fails to create ethical cultures. Research and practice in behavioral ethics have demonstrated that there is value in moving away from rule-based, normative, ethics education toward approaches rooted in descriptive explainations about how and why individuals make unethical decisions, and focused on environmental and cultural influences. We examine the circumstances—and subsequent assumptions—that lead to compliance-based (...) RCR training, unpack those assumptions, and identify their outcomes. The question at the heart of compliance-based training is “What must we teach people so they will make ethical decisions?” The command-and-control nature of this question fails to encompass needed elements for broader research integrity, namely, developing ethical habits and building skills for ethical decision-making. Asking instead “How do we develop people to articulate and act in alignment with ethical values?” helps to shift toward more effective and sustainable ethics education. Educating about ethical decision-making develops people who are more practically wise and who can influence the cultures of the environments in which they work. We conclude by offering examples of ethics education and development that are asking the right question and include information about our own leadership development program for elite laboratory scientists that is seeking to support ethical and healthy working cultures. (shrink)